Een mooi initiatief van de NVVK. Uit diverse rapporten is gebleken dat veel mensen tegen een muur aanlopen als ze hulp voor hun schulden vragen. Dat nog los van de grote groep mensen die wij als schuldsaneringssector überhaupt niet weten te bereiken. Tijd voor een goed gesprek over wat er goed gaat en wat beter moet. En een goed gesprek was het. Met sprekers als Reinier van Zutphen (Nationale ombudsman), Mark Bosch (rechter), Liselotte Maas en natuurlijk Hans Lagendaal (BBW).
De belangrijkste conclusies?
- We hebben alle professionals nodig. In het minnelijke en wettelijk traject. En dan nog kunnen we niet iedereen helpen.
- De beeldvorming komt vaak niet overeen met de werkelijkheid. Een tweetal voorbeelden:
- Een fraudeboete van meer dan 500 euro en recenter dan 5 jaar staat aan Wsnp in de weg. Dit is niet correct. Dit is slechts een uitgangspunt. Zaken als ‘keer ten goede’, beschermingsbewind/budgetbeheer en andere omstandigheden spelen een grote rol in de afweging van de rechter.
- De Wsnp, de Wsnp-rechter en de Wsnp-bewindvoerder is streng/hard/zakelijk. Het slagingspercentage van de Wsnp is echter 93%. Dat moet wel inhouden dat de menselijke factor een grote rol speelt in de Wsnp. Ze krijgen blijkbaar af en toe wat hulp en morele ondersteuning. En indien nodig een tweede (of derde) kans.
- Zorg dat je de mogelijkheden van ketenpartners benut. Schuldhulpverleners, denk niet voor de rechter en waag af en toe een gokje. Wsnp-bewindvoerders, ga in gesprek met je omgeving en kijk verder dan enkel Wsnp. Rechters, kijk minder naar de formaliteiten. En straf niet de hulpvragers door te makkelijk naar niet-ontvankelijk te grijpen als het verzoek van de schuldsaneerder niet klopt.
De kern is niet dat wij als professionals elkaar nodig hebben. Nee, de burger met schulden heeft ons allen nodig. Aangezien wij allen er meer of minder bewust voor hebben gekozen deze burger te helpen, is het niet minder dan onze plicht goed samen te werken!