| Beste leden, Beste vakgenoten, Het moment is aangebroken voor mij om afscheid te nemen als voorzitter van de BBW. Daar zijn veel gedachten aan vooraf gegaan. En toch is er geen twijfel. Dit is het juiste moment om het stokje over te dragen. Het was een veelbewogen periode voor mij, de afgelopen tijd. Zowel privé als zakelijk. Sinds mijn vrouw Helen met gezondheidsproblemen kampt, realiseerde ik mij en realiseerden wij ons wat nu prioriteit moet hebben: minder werken, meer leven. Dat heeft ons doen besluiten om onze praktijk af te bouwen. We nemen geen nieuwe zaken meer aan en de rest van het jaar ronden we de lopende kantoorzaken af. De komende maanden besteden we nog een gedeelte van de week aan een interim-opdracht. Aan het einde van dit jaar sluit onze praktijk. In dat licht is het niet meer dan logisch dat ik het voorzitterschap overdraag. Per 1 april zal Michiel Noordzij deze rol op zich nemen. Ik ben blij met een zo bekwame en bevlogen opvolger. En ik wens hem en het bestuur veel succes bij hun onvermoeibare inzet voor onze beroepsgroep. Het is niet makkelijk om aandacht te krijgen voor de Wsnp. En dat zal ook niet makkelijk worden. Het aaibaarheidsgehalte van deze regeling is gering en weinig politici willen zich er prominent mee associëren. Tóch is het gelukt om een aantal zaken voor elkaar te krijgen. Ten eerste wordt de Wnsp bij ieder debat in de Tweede Kamer genoemd. Dat was een aantal jaren geleden wel anders. Ieder kamerlid dat zich nu met de schuldenproblematiek bezighoudt, kent ons en de Wsnp. Een concreet succes is de pilot die nu loopt waarbinnen we een toevoeging krijgen voor een toeleiding naar de Wsnp. Ik hoop dat jullie daar veel gebruik van maken. Ook om te laten zien dat de expertise van de Wsnp-bewindvoerder van grote meerwaarde is die niet verloren moet gaan. En het lijkt erop dat de pilot wordt uitgebreid en dat er nu toch echt een begin wordt gemaakt met een second opinion. Want het is maatschappelijk volstrekt onwenselijk dat burgers met schulden onnodig lang in bemiddelingstrajecten blijven hangen. Ik kan mijn voorzitterschap niet afsluiten zonder terug te blikken op onze rol in de Toeslagenaffaire. Onze beroepsgroep staat voor een ordentelijke en rechtmatige oplossing voor burgers met problematische schulden. Veel ouders – en hun kinderen – die slachtoffer zijn geworden van de Toeslagenaffaire, kregen buiten hun schuld een enorme berg schulden. Schulden die een gezond en gelukkig leven onmogelijk maken. De oplossing die de overheid hen in eerste instantie bood, voldeed niet. Ik ben blij dat Michiel Noordzij en Annemieke Bosma toen de moed hadden om op te staan en voor deze slachtoffers in de bres te springen. Sinds dat moment is de inzet van de overheid om de slachtoffers uit de financiële problemen te helpen diametraal gekeerd. De uitvoering laat te wensen over, maar de inzet is een geheel andere. Wij durfden op te staan. En ik hoop van harte dat ons beroep blijft bestaan en dat wij blijven opstaan om mensen op een ordentelijke en effectieve manier snel uit een schuldensituatie te halen. Want alleen zo kan iemand weer doorgaan met het leven. Wat Helen en ik jaren voor anderen hebben gedaan – zorgen dat ze weer door kunnen gaan met hun leven – doen we nu voor onszelf. Door te stoppen met wat we nu doen. Dit soort inzichten klinken prachtig, maar zijn allemaal relatief. Dat realiseer ik mij terdege. Want voor jullie is het voortzetten van je beroepspraktijk wel degelijk heel belangrijk, daar doet mijn besluit helemaal niets aan af. Wsnp-bewindvoerders doen heel belangrijk werk. En ik wens jullie en het bestuur veel succes, zodat onze beroepsgroep haar expertise kan blijven inzetten. Ik ga op afstand, maar blijf jullie moreel steunen. Old soldiers never die, they just fade away. Hans Lagendaal |